Keeley Heijdeman

Mijn naam is Keeley en ik ben net afgestudeerd als Sport- en prestatiepsycholoog aan de Universiteit van Amsterdam. Binnen het (w)eet project ben ik trainster en contactpersoon voor de verschillende krachtsporten.

Ik doe zelf al sinds jonge leeftijd aan atletiek. Als kind zijnde doe je alle onderdelen, dus zowel loop-, spring-, als werponderdelen. Naarmate je ouder wordt heb je de mogelijkheid om je meer te gaan specialiseren. Bij mij werd duidelijk dat ik aanleg had voor het kogelstoten, dus dat ging ik meer doen. Maar hoe serieuzer het werd, hoe meer twijfels ik kreeg. Ik was niet zo zeer bang om gespierd te worden, maar ik riep al vrij snel dat ik geen kogelstootster wilde zijn omdat ik dan dik moest zijn. In het kogelstoten heerst namelijk het motto “massa is kracht”, ongeacht of dit spier- of vetmassa is. Je ziet dan ook dat veel topkogelstoters naast heel veel spierkracht ook een flinke vetmassa hebben. Achteraf gezien heb ik hierdoor een tijd lang mijn ware aard ontkend: ik ging andere trainingen naast kogeltrainingen doen om maar te zorgen dat ik niet dik zou worden, want ik wilde goed presteren maar met een “normaal” lichaam.

Inmiddels heb ik een weg gevonden tussen wat nodig is voor mijn sport en hoe ik er zelf uit wil zien. Ik vind het totaal niet erg om gespierd en wat “voller” te zijn, maar ik trek de lijn bij een grote, en in mijn ogen onnodige, vetmassa. Zo lang ik mij maar fijn voel in mijn eigen lichaam. Natuurlijk heb ik nog steeds wel eens dat ik mijn bovenbenen te groot vind en broeken kopen kan een flinke uitdaging zijn. Gelukkig zijn dit maar kleine momenten van onzekerheid die iedereen denk ik wel eens ervaart. Ik kan dit redelijk snel weer vergeten en realiseren waarom mijn benen groter zijn en welke functie ze hebben. En als iemand oppert dat ik ook kan stoppen met kogel zodat mijn benen niet groter worden, dan moet ik daar absoluut niet aan denken omdat het me zoveel plezier oplevert.