Lotte Broersen

Ik ben Lotte Broersen, (W)eet wat je doet trainer en daarnaast zelfstandig Sport- en prestatiepsycholoog, oud-danseres, sportfanaat en een waar ochtendmens.

Op mijn vijfde stond ik voor het eerst voor de spiegel een pirouette te draaien. Samen met mijn vriendinnen ging ik op dansen. Met ons eerste echte optreden wonnen we een prijs. We mochten in de stadsschouwburg optreden. Ik was gelijk verknocht aan het vele trainen om deze vervolgens in de mooiste creaties op het podium tot leven te laten komen. Het was heerlijk om steeds weer je eigen grenzen op te zoeken, een extra pirouette te kunnen draaien, net iets verder in de spagaat te kunnen glijden en hoger te springen. Tijdens de trainingen waren we serieus maar kon er ook zeker gelachen worden. Dit alles maakte dat ik iedere training met veel motivatie startte.

Het jarenlange dansen heeft mij discipline en doorzettingsvermogen gegeven. Ik weet hoe het voelt om een sport te beoefenen wat echt je passie is en waar je iedere dag weer voor zal opstaan. Wat er nog meer is blijven hangen van mijn tijd als danseres, is dat het altijd beter kan. Je streeft naar een bepaalde vorm van perfectie waar onderlinge concurrentie niet uitblijft. Als we onderlinge wedstrijden hadden en ik niet op de gewilde eerste plek eindigde, vroeg ik mijzelf af: wat is er bij mij anders dan bij degene die boven mij staat? Vaak was mijn antwoord er eentje gericht op het lichaam. Zij was slanker, langer, platter of gespierder. Voor mij reden genoeg om nog harder aan mezelf te werken.

Gelukkig hebben deze gedachtegangen bij mij nooit geresulteerd in een echte eetstoornis. Mijn lichaamsbeeld is echter wel verstoord, waar ik mij tot op de dag van vandaag bewust van ben. De spiegel, waar ik 10 jaar lang dag in en dag uit voor heb staan oefenen, is niet mijn beste vriend. Als ik even niet lekker in mijn vel zit, is mijn lichaam het eerste waar ik mij onzeker over voel. Dit resulteert in checken, checken en nog eens checken. Negatieve gedachten kunnen weleens de overhand nemen. Door mij als trainer bij het (W)eet wat je doet project aan te sluiten, snap ik nu beter dat deze innerlijke strijd iets is wat bij mij hoort. Het mag er zijn en door het maken van de juiste stappen kun je hier ook weer uit ontsnappen. Als trainer bij (W)eet wat je doet hoop ik andere dansers en sporters te kunnen helpen bij bewustwording hiervan.